Newsroom Fjalime të ministrit Përshëndetja e ministres së Mbrojtjes me rastin e Ditës Ndërkombëtare të Gruas
Të nderuar miq e të ftuar,
të nderuar shkëlqesi ambasadorë,
të nderuara të pranishme, bashkëshorte të shkëlqesive ambasadorë të vendeve partnere!
Të respektuara gra nën uniformë!
Në detyrën e ministrit te Mbrojtjes, por edhe si njëra prej jush, kam nderin dhe kënaqësinë e veçantë t’ju uroj: Gëzuar 8 Marsin, Ditën Ndërkombëtare të Gruas!
Gruaja, lexoja diku, është një rreth i plotë. Brenda saj ndodhet gjithë fuqia për të krijuar, ushqyer, mëkuar dhe transformuar.
Në fakt, brenda këtij rrethi nis dhe zhvillohet jeta e saj. Dita e një gruaje nis me përkujdesjen që kërkon të ushqyerit e një foshnjeje, nisjen për në shkollë të një fëmije, këshillat ndaj një adoleshenti, mbështetjen për bashkëshortin, një fjalë të ngrohtë për të moshuarin. Sigurisht, pa harruar edhe urimin: Ditë të mbarë!
Pasi mendon se i ka vënë në vijë këto, ajo, gruaja e zakonshme, nis ditën e saj të punës, nëse e ka një punë të paguar. Por, edhe nëse nuk e ka një të tillë, ajo përsëri e ka ditën e zënë. A bën kuptim termi “papunësi” për një grua? Pa gjërat e vogla, të ashtuquajturat punë e shtëpie, kujdesi për familjen nuk do të ishte i plotë në botëkuptimin e një gruaje.
Ndodh që, familjarët, qoftë edhe për forcë zakoni, zakonisht i mbajnë sytë tek duart e një gruaje. Edhe sikur të mos ndodhë kështu, është vetë gruaja që mban mbi vete shqetësimin e secilit prej të dashurve të saj.
Dhe ky ritual përsëritet pambarimisht çdo ditë, bashkë me rutinën, e cila ndodh të thyhet herë me gëzime, e herë me mërzi a hidhërime, për ecurinë e punëve jo sipas pritshmërive të secilit.
Një grua nën uniformë e nis ditën me ritmin që kërkon detyra si pjesë e Forcave të Armatosura. Me gjithë ngarkesën e punës, një sy i mendjes së saj mbetet pas, tek fëmijët. Nuk lë jashtë vëmendjes as bashkëshortin. Pa dyshim, as prindërit e tij dhe të saj. Një grua në ushtri mund të ndodhet edhe në mision jashtë vendit, afër dhe larg, në tokë e në det, atje ku ia kërkon detyra. Ajo rrezikon po aq, sa edhe kolegët e saj burra. E megjithatë, mendja e saj nuk resht së kthyeri në atdhe, atje ku ka lënë familjarët e saj, që e presin me padurim për ta ritakuar.
Për sytë e një fëmije, ndoshta, nuk bën ndryshim nëna e tyre nën uniformë. Kjo ndodh, sepse me dhe pa uniformë, figura e nënës është aq gjithëpërfshirëse, sa nuk lë asnjë shteg për të bërë dallim. Por jam e bindur, një grua nën uniformë është një burim i pashtershëm force e frymëzimi për fëmijët e saj. Veçanërisht për të gjitha vajzat, nënat e të cilave kanë treguar se është e mundur të thyesh stereotipin e pabarazisë mes burrave dhe grave në ushtri.
Për sytë e bashkëshortit, një grua nën uniformë nuk është vetëm një bashkëshorte, por edhe një krah i fuqishëm, ku ai mbështetet për të gjetur forcën e kurajën në përballjen me vështirësitë a problemet e tij. Një grua, me ose pa uniformë, në çdo rast e frymëzon e mbështet bashkëshortin për të kërkuar suksesin e radhës.
Të nderuara zonja, bashkëshorte të ambasadorëve!
Jam e sigurt, se pakti i parë që bashkëshortët tuaj kanë bërë, para se të kërkonin ose pranonin detyrën e tyre të rëndësishme, ka qenë ai me ju. Dua të besoj se, pa mbështetjen tuaj, misioni i tyre në vendin tim do të kishte qenë i pamundur. Të pamundura do të kishin qenë edhe sukseset e tyre, çdo herë që u duhet të negociojnë apo ndërmjetësojnë, teksa ushtrojnë profesionin e tyre prej diplomati, artin e mirëkuptimin.
Natyrisht, një vend si Shqipëria sot ndeshet me shumë sfida në rrugën e integrimit, të forcimit të shtetit ligjor, të respektimit të të drejtave të njeriut, pjesë integrale e të cilave janë edhe të drejtat e grave. Jam e ndërgjegjshme se si mund të ndiheni edhe ju, kur në vendin tim dhe të këtyre grave nën uniformë, shohim sot e kësaj dite raste të dhunës në familje, të trafikimit të qenieve njerëzore, të prostitucionit të detyruar, pa folur për ato raste, kur gruaja nuk është kursyer as në emër të gjakmarrjes apo hakmarrjes.
Në emër të tyre unë ju shpreh mirënjohjen time për të gjithë solidaritetin që ju tregoni, herë publikisht, herë privatisht në cilësinë e bashkëshortes se kreut të misionit të vendit tuaj pranë nesh.
Jam e bindur, që pas punës së lavdërueshme të bashkëshorteve tuaj, për teë promovuar vlerat më të mira të demokracisë, për të përshpejtuar rrugëtimin e Shqipërisë drejt standardeve të familjes europiane e respektimit të të drejtave të njeriut qëndroni fuqishëm edhe ju, me ndjeshmërinë tuaj, me mbështetjen tuaj, me këshillat tuaja, me kurajon për të mbështetur ndryshimin e për të përballur vështirësitë në emër të dashurisë për bashkëshortet, dashurisë për familjen, dashurisë për vendin.
Dhe në fakt, e gjitha nis pikërisht tek dashuria. Është dashuria për familjen, për fëmijët, dashuria për jetën që na shtyn të gjithave të bëhemi bashkë për të përmirësuar realitetin e përbashkët në emër të së ardhmes. Që fëmijët tanë të jetojnë në një vend më të mirë se ai ku jetuam ne. E kështu me radhë, brez pas brezi.
Dhe sot, simbolika e kësaj dite është shumë e fuqishme, për të bashkuar mendjen, zërin dhe forcën tonë, për t’u dhënë zë të gjitha grave, kudo qofshin ato. Veçanërisht sot, do të doja të isha zëri i Vehbies, i Vehbie Kurtit, e cila ndodhet sot këtu në këtë takim, mes 400 grave e vajzave. Vite më parë ajo erdhi nga zonat e largëta të Peshkopisë për t’u anëtarësuar në Forcat e Armatosura e për të na përfaqësuar denjësisht edhe në strukturat e NATO.
Do doja të isha zëri i majore Merita Allmuçës, e cila përballon e vetme jetën me dy fëmijët, pas ndarjes nga jeta të bashkëshortit;
Do doja të isha zëri i nënkolonele Arta Drizës, nënës shkodrane të tre fëmijëve, që krahas misionit të saj si ushtarake, na ka nderuar me përfaqësimin cilësor të saj, si shahiste në disa aktivitete ndërkombëtare.
Do doja të isha zëri i Enkelejda Tyrkut, që ia la foshnjën prindërve të për të kontribuar pranë strukturave të NATO për paqen në në Afganistanin.
Do doja sot të isha zëri edhe i më shumë se 1 mijë e 300 grave e vajzave të Forcave të Armatosura, të cilat çdo ditë luftojnë mes misionit të të qënit grua e nënë, mes kufizimeve e sakrificave të profesionit, në emër të sigurisë së familjeve të tyre e të mijëra familjeve shqiptare e jo vetëm.
Të gjitha ju, jeni të admirueshme të dashura, gra e vajza! Jeni shembulli fyrmëzues, për modelin që jepni dhe dashurinë që dhuroni me përkushtimin për ta dashur e mbrojtur Shqipërinë tonë, për të mbrojtur lirinë dhe paqen e vendeve, ku ju, shpesh angazhoheni në misione, larg familjes dhe strehëzave tuaja të dashurisë!
Detyrimi im, detyrimi ynë është disafish karshi jush. Misioni ynë do të jetë i paplotë nëse nuk lobojmë fuqishëm për të drejtën e gjithsecilës për të qenë kudo e suksesshme, edhe ndër radhët e Forcave të Armatosura. Vetëm kështu do të mund të garantojmë hap pas hapi, me forcën e bashkimit në emër të dashurisë, qëndrueshmëri më të madhe për shoqërinë tonë dhe për gjeneratat që do të vijnë.
Faleminderit secilës!
Respekt pa fund për gjithësa jeni dhe gjithë sa keni!
