Newsroom Fjalime të ministrit Fjale e plotë e ministres Kodheli në tryezën "Rezoluta 1325: të drejtat e grave, nga koncepti në realitetin shqiptar"
Faleminderit zonja Xhafa,
mirëdita të gjithëve,
të nderuara zonja të pranishme,
të nderuar zotërinj,
fort e dashur doktoresha ime e preferuar, kolege Spahiu
i nderuar përfaqësues i Kombeve të Bashkuara në Tiranë!
Fillimisht dua të falënderoj ju të gjithë, zonjat që organizuan këtë tryezë të rrumbullakët për të drejtat e grave në Shqipëri, e parë nga këndvështrimi i Rezolutës 1325 së Kombeve të Bashkuara. Aktivitete të tilla na angazhojnë më së pari ne, anëtarëve të qeverisë, por edhe atyre të Parlamentit, së bashku me aktorë dhe faktorë të shoqërisë civile, për të mundësuar sigurimin e të drejtave të grave në fushën e paqes dhe sigurisë. Dua t’ju falënderoj sinqerisht nga zemra që më ftoni dhe është kënaqësi, që ashtu si dhe gjashtë muaj më parë, të jemi së bashku për të diskutuar për gjysmën më të rëndësishme të shoqërisë tonë.
Ky diskutim bëhet akoma më i rëndësishëm nga fakti që po flasim sot për rolin e grave në vendim-marrje në fushën e paqes dhe të sigurisë.
Nisma e Organizatës së Kombeve të Bashkuara pikërisht 16 vjet më parë, për të miratuar një rezolutë për pjesëmarrje të plotë e të barabartë të grave ka gjetur mbështetje të madhe në të gjitha vendet anëtare. Qeveria shqiptare është një shembull i mirë sesi një e treta e kabinetit përbëhet nga gra profesioniste që mbajnë portofol nga më të rëndësishmet në qeverisje.
Në çdo situatë ku mungon paqja dhe siguria, padyshim që gratë dhe fëmijët janë ata që vuajnë më shumë. Gratë janë viktimat e para të keqtrajtimit të civilëve, duke u përfshirë në të gjithë zinxhirin e dhunës, nga humbja e familjarëve dhe nevoja për të mbajtur në këmbë familjet, e deri tek dhuna seksuale dhe skllavëria, me pasoja fizike dhe psikologjike.
Ne, njihemi përditë me tmerret e dhunës ndaj simotrave tona në territoret e pushtuara nga i ashtuquajturi Shtet Islamik. Lajmet që vijnë prej andej janë të tmerrshme. Skllavëria dhe keqtrajtimi, i kapërcen kufijtë e mendjes njerëzore. Dhe Siria apo Iraku, megjithëse duken distante, nuk janë aspak larg prej nesh. Gjithçka vjen dhe dallgëzohet edhe në shoqërinë tonë, me zona të varfëra dhe të prapambetura, ku ekstremizmat padyshim gjejnë një tokë pjellore.
Në punën time si ministre e Mbrojtjes, pas mbrojtjes së atdheut, kryesore janë pikërisht sfidat e sigurisë që vijnë nga rajonet e destabilizuara të botës, aty ku ushtarakët shqiptarë angazhohen çdo ditë për vendosjen e paqes dhe ngritjen e strukturave të sigurisë të vendeve në nevojë. Në Afganistan apo Irak, ne kemi zgjatur dorën e mbështetjes për shoqëritë e dala nga konflikte të thella dhe të gjata ushtarake. Sot, një femër ushtarake shqiptare punon si këshilltare për Forcat Speciale në Ministrinë e Mbrojtjes së Afganistanit. Nga hera e fundit që jemi takuar së bashku, gratë që na përfaqësojnë në shtabe dhe struktura ushtarake ndërkombëtare janë trefishuar vetëm për 6 muaj, ndërsa punojnë si drejtore në Ministrinë e Mbrojtjes dhe Shtabin e Përgjithshëm gati dy herë më shumë se sa gjashtë muaj më parë, falë një sistemi të kujdesshëm promovimi dhe përparimi në karrierë.
Ne kemi një plan të qartë të zbatimit të Rezolutës 1325 në Forcat e Armatosura të Republikës së Shqipërisë. Gratë në uniformë përbëjnë 14 % të gjithë efektivit ushtarak, duke pësuar një rritje të qenësishme gjatë tre viteve të fundit të mandatit të qeverisjes sonë. Por nuk është vetëm rritja sasiore ajo që vlen për t’u përmendur, por dhe shtimi i numrit të grave në pozicione të larta drejtuese. Gjatë gradimit të fundit në Forcat e Armatosura, zhvilluar një muaj më parë, 30% e të graduarve kolonel janë gra. Dhe sot, pak përpara se të vija këtu, kam propozuar për gradim të parën grua gjenerale të Forcave të Armatosura, në mënyrë që propozimi i kësaj zonje, të mbajë këtë datë të veçantë të 31 tetorit, ditës kur Kombet e Bashkuara miratuan pikërisht Rezolutën 1325.
Po e mbyll duke ritheksuar se gjithmonë do të na duhet më shumë angazhim i grave për një botë më të paqtë dhe të sigurt. Dhe jemi ne vetë që duhet ta bëjmë ndryshimin. Bashkë mund t’ia mbërrijmë, bashkë jemi më shumë dhe më të fortë.
Ju faleminderit!
