Fjala e ministrit të Mbrojtjes Olta Xhaçka në seancën plenare mbi zgjatjen e gjendjes së jashtëzakonshme në qarqet Tiranë, Durrës e Lezhë

e mërkurë, 18 dhjetor 2019 17:14

I nderuar z. Kryetar,

I nderuar z. Kryeministër,

kolegë,

si një nga propozuesit e kësaj kërkese për zgjatjen e gjendjes së fatkeqësisë natyrore dua të marr pak kohë për t’i shpjeguar në radhë të parë publikut, e padyshim edhe kolegëve, përse vijmë sot me këtë kërkesë.

Është një shpjegim që sigurisht do të bëhej në çdo rast, por që sot merr një rëndësi të veçantë, duke parë që fatkeqësisht, një pjesë e politikës dhe një pjesë e opinion-bërësve tashmë e kanë harruar tërmetin dhe kanë vendosur ta kthejnë qoftë tragjedinë që ndodhi, qoftë punën që po bëhet për përballimin e pasojave të saj, në objekt të luftës politike, duke sulmuar gjithçka e gjithkënd.

Shqipëria u godit nga një fatkeqësi e jashtëzakonshme, situata në zonat e goditura është e jashtëzakonshme, puna që po bëhet për ta përballuar situatën është e jashtëzakonshme. E jashtëzakonshme ka qenë edhe mbështetja e partnerëve. E vetmja gjë, që është kthyer tashmë në rutinën e saj të zakonshme është lufta politike.

Edhe pse e gjej të turpshme që të ndërtohen agjenda politike mbi tragjedinë dhe që fatkeqësia që ka prekur sot me mijëra familje të kthehet në lëndë të parë për baltën e sulmet, personalisht, jam mësuar e madje e pres një sjellje të tillë. E vetmja surprizë për mua ishte që paqja e sjellja dinjitoze zgjati aq sa zgjati. Por nuk mund të pranoj kurrsesi që të hidhet baltë e të nxihet puna e atyre mijëra e mijëra burra e grave, djemve e vajzave që kanë punuar me guxim e vetëmohim për të përballuar këtë situatë dhe që mirë që nuk morën makar një falënderim, por edhe sulmohen, shahen nxihen e madje edhe ridikulizohen në emër të interesave të ngushta politike.

Një orë pas goditjes VERIFIKO!!! prej 6,3 ballësh, djemtë e vajzat, burrat dhe gratë e FA, filluan të mbërrinin në Thumanë, Durrës e kudo që pati informacion për dëme dhe nevojën për ndërhyrje emergjente. Kur të gjithë qytetarët mendonin vetëm që të rrinin pranë familjeve të tyre, kur ankthi e frika kishte kapur kulmin, këta djem e vajza lanë shtëpitë e tyre, lanë familjet e tyre dhe u nisën të ndihmonin zonat e goditura. Kjo e meriton minimumi një falënderim apo jo?

38 jetë shqiptarësh të mbetur nën rrënoja u shpëtuan nga këta djem e vajza, burra e gra që sot po damkosen si të paaftë, të papërgatitur, të pastërvitur. 38 jetë! Për këtë meritonin një falënderim të paktën njësoj si ekspertët e huaj, që na u gjendën në momentin tonë të nevojës! Ashtu siç meritonin një falënderim për faktin që kanë punuar pa u lodhur për të sistemuar, strehuar, ushqyer e furnizuar me mijëra qytetarë të prekur nga pasojat e tërmetit.

E vërteta është që tërmeti i 26 nëntorit ishte një fatkeqësi e përmasave të atilla që do të sprovonte risurset e çdo vendi, sado i zhvilluar e i fuqishëm. Shtrirja gjeografike e dëmeve, numri i madh i dëmtimeve, frika e paniku i qytetarëve të tmerruar që vërshuan nëpër rrugë duke vështirësuar dislokimin e ekipeve të ndërhyrjes, të gjitha këto janë elementët që e bëjnë aq të vështirë menaxhimin e një situate post tërmet.

Por ajo që unë di të them sot është që, të gjithë strukturat reaguan me një efikasitet e shpejtësi që do të kishte qenë i paimagjinueshëm, qoftë edhe një vit më parë. Që si kurrë më parë, Forcat e Armatosura ishin ishin aty për qytetarët në një kohë rekord. Vetëm 1 orë pas goditjes!

Mund të ketë ende sot banesa e ndërtesa ku nuk është bërë vlerësimi i plotë i dëmeve.

Së pari sepse kjo është një punë që kërkon kohë dhe ekspertë të kualifikuar që Shqipëria nuk i ka e në fakt nuk i ka pasur kurrë në numra të atillë sa për të bërë verifikimet me një të kërcitur të gishtave.

Së dyti, sepse vetë Ligji i Mbrojtjes Civile parashikon që gjendja e fatkeqësisë natyrore kalon në disa faza që fillojnë me ndodhjen e fatkeqësisë natyrore, vijon me fazat e kërkim shpëtimit, verifikimin e pasojave dhe fazën finale të rregullimit të pasojave nëpërmjet rindërtimit.

Djemtë e vajzat, burrat dhe gratë e FA, shëndetësisë, policisë, meritojnë sot mirënjohje, siç meritojnë mirënjohje e vlerësim vëllezërit tanë kosovarë, dhe të gjithë miqtë e partnerët që na u gjendën në një shfaqje të jashtëzakonshme solidariteti. Dhe meritojnë një ndjesë publike nga ata që sot nuk ngurrojnë t’i nxinë jo sese nuk e dinë sesi është e vërteta por sepse ashtu ua do agjenda politike.

Por s’kam asnjë dyshim që janë së pari vetë qytetarët ata që dinë të bëjnë dallimin mes atyre që punojnë e përpiqen dhe atyre që rrinë majë gardhit duke bërë sehir, duke dhënë mend e duke sharë e mallkuar.

Detyra jonë është që të vazhdojmë punën, që të përballojmë situatën dhe sfidën që na ka rënë. Teksa ka përfunduar faza e kërkim shpëtimit, kemi nevojë për zgjatjen e gjendjes së fatkeqësisë natyrore, dhe instrumentet juridikë që ajo mundëson, për të përfunduar fazën e verifikimit, për të hartuar dhe zbatuar masat afatshkurtra të rregullimit të pasojave më qëllim sigurimin e jetës dhe shëndetit të individëve në qarqet Durrës, Tiranë, Lezhë.

Sepse siç e dini, vetëm gjatë gjendjes së fatkeqësisë natyrore:

- strukturat operacionale (ushtri, polici, zjarrfikës, emergjenca mjekësore) janë në dispozicion të KNEC dhe drejtuesit të KNEC

Vetëm gjatë gjendjes së fatkeqësisë natyrore

- mund të vendosen dhe të zbatohen masa të jashtëzakonshme për përballimin dhe lehtësimin e pasojave të fatkeqësisë, si ndaj institucioneve publike qëndrore dhe vendore ashtu edhe ndaj privatëve përfshirë edhe gjoba në rast të moszbatimit të këtyre masave.

Vetëm gjatë gjendjes së fatkeqësisë natyrore

- kryhet zyrtarisht apeli për asistencë, drejtuar organizmave ndërkombëtarё dhe shteteve të tjera, kërkesat e specifikuara për nevojat për asistencë dhe raportet periodike të situatës për Qendrën Evropianë të Koordinimit të Emergjencave, për Qendrën Euroatlantike të Koordinimit të Përgjigjes për Fatkeqësitë̈.

Për sa më sipër, i ftoj kolegët që ta mbështesin këtë propozim në mënyrë që të gjithë sëbashku të mund të vazhdojmë të bëjmë më të mirën për qytetarët që sot nuk kanë nevojë për luftë politike e sharje e mallkime, por për punë konkrete.